jestem cenna bo jestem

czy można w to uwierzyć

tak do kości

żeby za tą wiarą radość przyszła?

żeby pójść do kogoś

kto bliski jak własna skóra

i powiedzieć:

ja siebie przyjmuję

a ty?

czy przyjmujesz mnie?

taką jaka jestem?

bez zmian

bez warunków

jeśli mnie przyjmujesz to dobrze

jeśli nie

to nie zmienia faktu

że jest mi dobrze

ze sobą

bo dla siebie

jestem cenna bo jestem

czy to się da?